Is dit interessant om te lezen? Waarom zouden andere (toekomstige) mama’s dit nuttig vinden? Ik heb geen idee, maar wat ik wel weet, is dat ik zelf een totaal ander beeld van borstvoeding had voor dat ik er aan mocht beginnen, ondanks voorbereiding. Dus wellicht, heb jij er wat aan, of vind je het leuk om te lezen, of, verklaar je mij misschien wel voor gek. Alles is goed.
Waar zal ik eens beginnen… Ik ben zelf groot gebracht met de fles en ben eigenlijk nooit ziek. Ben geboren op de boerderij in Twente en heb een hele nuchtere opvoeding gehad. Qua voeding kregen we de schijf van 5 en mijn moeder had een grote groentetuin waar we het hele jaar door dus biologisch eten aten.
Voordat Vera werd geboren stond ik er neutraal in, als het lukt, super gaaf en als het niet lukt om welke reden dan ook, dan is het ook goed. Want met mij is het wat betreft gezondheid ook goed gekomen. Tijdens mijn hele zwangerschap heb ik me vaak vastgehouden aan moeder natuur. Zo zijn we bedacht, zo kan het dus ook.
Tijdens de intake met de kraamverzorgster Audrey gaf ze aan, lees je goed in over borstvoeding. Ik dacht, waar en wat moet ik lezen dan? Enkele weken voor de bevalling heb ik een webinar van een lactatiekundige gekeken over borstvoeding. Hier werd informatief gedeeld over alle voordelen van borstvoeding, maar ook de uitdaging en werd er gepoogd uit te leggen wat we konden verwachten. Er werd verteld dat het normaal is dat de eerste dagen 10 tot 12 keer voeden normaal is. Ik dacht, oke. Op dat moment had ik geen idee wat dat in praktijk zou betekenen. Dit is mijn borstvoedingsavontuur en ik hoop jullie mee te nemen in hoe ik als nuchtere Twentse deze tijd heb beleefd.
Op 17 september is Vera geboren. Mijn bevallingsverhaal lees je hier. Ze werd op mijn buik gelegd, en ik voelde een warme baby. Heerlijk (take me back)! Ik had gelezen en gehoord over het goldenhour. In dit uurtje, zit de moeder vol in hormonen en de baby heeft sterke reflexen. Het moment om de baby als eerste aan te leggen. Vera had een kortere navelstreng. Ik wilde haar direct voeden. Ik vroeg dat, “mag ik haar voeden”. Grappig dat ik tijdens mijn bevalling nergens over nadacht, maar dit het eerste was wat ik wilde en vroeg na haar geboorte. De navelstreng werd sneller doorgeknipt en mijn kraamverzorgster hielp direct met aanleggen. Vera liet in haar reflexen ook stoot en zoekende bewegingen zien, zo bijzonder. Ze hapte aan en sabbelde. ”Dit is goed” bevestigde Audrey. En ik voelde me onzeker, is dit wel echt goed? Heeft dit wel nut? In mijn hoofd dacht ik dus, kindje aan leggen en dan gaat het vanzelf. Zo heeft moeder natuur het toch bedacht? Nou nee Elles, zo gaat dat niet. Het zag er zo anders uit dan de plaatjes die ik in mijn hoofd had.
Een geruststelling was dat ik wist dat het maagje van een pasgeboren baby zo groot is als een kers. Super klein dus. Een paar druppels melk (colostrum) is al voldoende om de dag door te komen. En de eerste 24uur kan een kindje zonder voeding. Dat gaf mij wel vertrouwen. Wat ze binnenkrijgt, ook al is het maar een druppel, dat is al perfect. Deze mindset zorgde voor ontspanning.
Ik ging volledig voeden op verzoek. Het verliep allemaal heel natuurlijk. En ja, ik haalde makkelijk 12 keer voeden. En wat betekend dat in de praktijk? Zo om de 2 uur aanleggen. En dan is het daarmee niet klaar. Nee, dan is je kindje ongeveer een half uur keihard aan het werken om te drinken. Dan nog even een boertje en dus als je klaar bent, mag dit alles over een dik uur weer opnieuw. In dat korte uurtje is het tijd om te eten of slapen. Wauw. Als ik er nu aan terug denk, hoe heb ik het gedaan.. Dit was mijn taak, dit is wat ik haar kon geven.
Het aanleggen begon op dag 2 al wat pijnlijker te worden. Beetje tandenbijten en dan ging het wel. Zondagochtend stond ik onder de douche. Ik keek naar mijn borsten en zag kleine sneetjes tussen de tepel en de borst. Ooh nee, shit… Dit zijn volgens mij kloofjes. Ik liet Audrey er naar kijken en ze bevestigde dit. Dit gaat toch geen roet in het eten gooien? Audrey ontdekte dat Vera een kort tongriempje had. Daardoor kon ze haar tong niet goed om mijn tepel heen krijgen en hapt ze de tepel dus niet goed naar binnen. We konden dus verklaren waar dit door kwam en dus ook oplossen. Maar het zuigen was op dat moment wel erg pijnlijk. Audrey ging op pad voor tepelhoedjes. Dat gaf gelukkig iets verlichting. Ze regelde een lactatiekundige om mee te kijken. Naast tepelhoedjes gebruikte ik Purelan om de tepels soepel te houden en herstellende pads voor de kloofjes.
De lactatiekundige kwam en bevestigde het korte tongriempje. Ze adviseerde om dit te laten klieven. Dit had geen nadelen en kon in de toekomst ook zorgen dat Vera minder moeite met spraak kreeg, beter aan een ijsje kon likken en later zoenen. Ook gaf ze mij tips voor een andere voedingshouding. Al die tijd voedde ik in de madonna houding, ‘want zo zag je dat op alle plaatjes’. Ze adviseerde mij de Concorde houding, oftwel biological nurturing. Het voelde in het begin wat gek, maar wat een prettige houding. Ik had 1 hand vrij, Vera kon niet met haar handjes alle kanten op zwaaien, ze zat rechter op, ik had niet zoveel kussens nodig, ideaal.
Op woensdag, Vera was toen 6 dagen oud, is haar tongriempje gekliefd door de verloskundige. Ik kon dat niet aanzien. Ik was sowieso volledig gebroken. Zo moe van de adrenaline, de nachten, het voeden, het herstel. Dus ik ben een uurtje gaan slapen en Bas (mijn partner) en Audrey hebben voor Vera gezorgd. Na het klieven werd ze direct bij mij gebracht en kon ik haar troosten. Het viel voor allemaal harstikke mee en Vera heeft er helemaal geen last meer van gehad. Mijn tepelkloofjes herstelde en ik bleef voeden met tepelhoedjes. Een week borstvoeding heeft Vera gehad, YES! Die kan ik al in de zak steken.
In mijn volgende blog vertel ik over hoe de twee weken na het vertrek van de kraamzorg zijn verlopen.